Ε, ναι. Κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό. Που θα πήγαινε δηλαδής. Ο βασιλιάς καρνάβαλος είναι νεκρός. Το καλοκαίρι μας τελείωσε κι επίσημα. Βέβαια τα μυαλά κάποιων θα εξακολουθήσουν να απαρνιούνται την πραγματικότητα, αλλά αυτή η πραγματικότητα θα τους καταπιεί στο τέλος. Δε γίνεται διαφορετικά. Μακάριοι οι εθελοτυφλούντες. Χα χα χα...Μετά από 3 ολόκληρους μήνες, πέρασε η πιο μισητή εποχή του χρόνου. Και μπαίνουμε στην αγαπημένη μου. Η δοκιμασμένη ψυχολογία μου ήδη εκτινάχθηκε. Χίλιες φορές να κρυώνω λέμε, παρά να ζεσταίνομαι. Από εκεί ξεκινάνε και τα υπόλοιπα που με χαλάνε αυτή τη γαμωεποχή του έτους. Από την κωλοζέστη.
Πέρασε το κολασμένο τρίμηνο. Ούτε αργά, μα ούτε και γρήγορα. Πέρασε και άφησε πίσω του πληγές. Πληγές που θα κάνουν καιρό να γιάνουν. Σίγουρα πρόκειται για καλοκαίρι που θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη για μεγάλο διάστημα. Μέχρι να έρθει ένα άλλο αντίστοιχο να το διαγράψει. Ή ο μέγας γιατρευτής Χρόνος. Όποιο(ς) προλάβει πρώτο(ς).
Ταμπέλα δε μπορώ να του βάλω. Καλό; Με τίποτα. Κακό; Χμμμ, μπα. Βεβαίως και δεν αναφέρομαι στις καιρικές συνθήκες, αλλά στις εμπειρίες που αποκομίστηκαν και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα. Αρκετά ευχάριστα και αρκετά δυσάρεστα. Έλα όμως που το ρημάδι το ρετιρέ μου καταχωρεί μόνο τα άσχημα. Σε αντίθεση με άλλους που τα διαγράφουν επιλεκτικά χάρη στο υποσυνείδητό τους. Τους ζηλεύω δαύτους. Πρόκειται για χάρισμα αυτή η ικανότητα.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κάποια στιγμή στη ζωή τους προσδοκούν μια ρήξη για να νιώσουν ζωντανοί. Μια ανατροπή με οποιεσδήποτε συνέπειες. Δίχως να νοιάζονται για το κόστος. Κι αυτό είναι ένα δείγμα της φλόγας που εξακολουθεί να σιγοκαίει μέσα τους. Έστω να φυλακισμένη. Όταν λοιπόν συνειδητοποιημένα προχωρούν σε αυτήν την επικείμενη σύγκρουση, δύο τινά μπορούν να συμβούν: είτε να έρθουν σε ρήξη με την καθεστηκυία κατάσταση, είτε όχι. Όπως και να έρθουν τα πράγματα όμως, δεν είναι καθόλου εύκολο το εγχείρημα.
Αν γίνει το μπαμ, σίγουρα θα υπάρξουν συνέπειες για πολλούς. Σοβαρότατες. Αν όχι, τότε το πιθανότερο είναι το άτομο που ετοιμάζοταν για το μπαμ να κάνει...μπαμ μια μέρα ο ίδιος. Επειδή απλούστατα οι συνθήκες που τον έσπρωχναν στο μπαμ όχι απλά δεν εξαλείφθηκαν, αλλά θα γίνονται ακόμη πιο οδυνηρές όσο παραμένει παραδομένος στη μιζέρη ρουτίνα του.
Κι όμως υφίσταται άλλη μια παράμετρος στο ανωτέρω case study. Η ανατροπή της ανατροπής. Κάτι τέτοιο μπορεί να έχει παρεμφερές αποτέλεσμα με τη μη ρήξη (δηλαδή η απόρριψη της αρχικής ρήξης), αλλά η προσέγγιση είναι εκ διαμέτρου αντίθετη. 180 μοίρες διαφορά.
Η ανατροπή της ανατροπής προϋποθέτει να έχει συντελεστεί η αρχική ανατροπή. Έστω και θεωρητικά. Ή επι χάρτου που λένε κι οι καραβανάδες. Σε αυτή την περίπτωση (ΑτΑ), στην πορεία επέρχεται η ανατροπή της ίδιας της ανατροπής. Οι λόγοι πίσω από αυτό μπορεί να είναι πολλοί, η συνέπεια όμως είναι να εγκαταλείπεται η αρχική ανατροπή.
Αυτό το καλοκαίρι έμαθα την ανατροπή της ανατροπής. Όσο σοκαριστική ήταν η ιδέα της ανατροπής, άλλο τόσο ήταν η ίδια η ανατροπή της. Τώρα πλέον μαζεύω τα κομμάτια μου και πάω παρακάτω. Δεν έχω άλλη επιλογή εξάλλου.
Λένε πως ακόμη κι από ένα κακό βιβλίο μαθαίνεις κάτι. Έτσι κι από ένα κακό καλοκαίρι επίσης μαθαίνεις. Όχι ότι ένα ολόκληρο καλοκαίρι μπορεί να χαρακτηριστεί από ένα γεγονός και μόνο. Αν και "καλό καλοκαίρι" σαν έννοια δε μου κάθεται καλά. Δυο καταφάσεις μας δίνουν μια άρνηση. Έτσι έχω μάθει.
Στα τσακίδια, γαμωκαλοκαίρι!
