Μετά από τη σχετική πολύμηνη αναμονή, έσκασε μύτη ο διάδοχος. Μετά βαΐων και κλάδων, μια και σχεδόν όλοι επιθυμούσαν η νέα άφιξη να είναι τσουτσουνάτη. Ειδικά οι παππούδες που δεν έχουν άλλον εγγονό. Κι απ'τα δυο σόγια. Χεσμένοι (από χαρά) όλοι λοιπόν. Σαφώς και δεν το σχολιάζω αυτό. Οι πραγματικά ευτυχισμένες στιγμές της ζωής τους είναι μετρημένες πλέον. Και ο άρτι αφιχθέντας σίγουρα μια από αυτές.
Το πρώτο το ήθελα κοριτσάκι, όπερ και εγένετο. Για το δεύτερο έδινα ένα ελαφρύ προβάδισμα προτίμησης στο σερνικό, αλλά και αδερφούλα να αποκτούσε η ΑΖΧ, δεν θα με χάλαγε καθόλου. Χαλαρά θα με αυτοχαρακτήριζα χαζοχαρούμενο κοριτσομπαμπά. Από αυτούς που δε χαλάνε χατήρι στα καμάρια τους, και που είναι 1000% εκμεταλλεύσιμοι με αντίτιμο ένα φιλάκι με το ζόρι και μια αγκαλιά στα πεταχτά.
Ήρθε λεπόν ο μικρός και με το καλημέρα ήθελε να κάνει αισθητή την παρουσία του. Κάποιες αναπνευστικές επιπλοκές και βουρ για την Εντατική Νοσηλεία Νεογνών (ΜΕΝΝ). Ζόρικη δοκιμασία για κάθε γονιό. Όσο επιπόλαιο και να είναι το θέμα κάποιου νεογνού στη ΜΕΝΝ, και μόνο που το βλαστάρι σου είναι στην εντατική μερικούς ορόφους κάτω όταν μοιράζονται τα υπόλοιπα νινάκια στον όροφό σου, είναι σκότωμα. Εκείνη τη στιγμή καταλαβαίνεις πόσο ανήμπορος και ανίσχυρος είσαι. Κι ο μεγαλύτερος τσαμπουκάς λυγάει βλέποντας την ψυχούλα του διασωληνωμένη από μύτη και στόμα μέσα στη θερμοκοιτίδα, με τα χεράκια του κατατρυπημένα από τους ορούς. Χίλιες φορές να τα πέρναγα αυτά τα ζόρια εγώ, παρά δαύτο.
Απ'ότι φαίνεται, ο μικρός είναι γερό σκαρί και θα τα ξεπεράσει όλα δίχως περαιτέρω επιπλοκές. Μαχητής από τα γενοφάσκια του. Μακάρι όλα τα εμπόδια στο ταξίδι της ζωής να τα ξεπερνά με την ίδια επιτυχία.
Το πιο κοινό ερώτημα που μου τίθεται την τελευταία εβδομάδα, είναι αν θα θρέφω τα ίδια αισθήματα και συναισθήματα για εκείνον, όπως με τη αδερφή του. Κι αυτό επειδή άπαντες γνωρίζουν την αδυναμία που της έχω. Η αλήθεια είναι ότι και τα δυο είναι αίμα μου, αλλά κάποια έχει ένα προβάδισμα 2 ετών. Δε λαμβάνω υπόψη τα Οιδιπόδεια συνονθυλεύματα.
Έρχονται δύσκολοι μήνες. Ξενύχτια, ξενύχτια και ξενύχτια. Τώρα ξέρω τι με περιμένει. Την πρώτη φορά δεν ήμουν ιδιαίτερα υποψιασμένος. Τουλάχιστον υπάρχει η ανάλογη εμπειρία. Αν και κάθε παιδί είναι ξεχωριστή περίπτωση. Έτσι λένε.
Freaky, huh?
