.
Μία από τις μεγαλύτερες κατάρες που κουβαλώ, είναι ότι το ρετιρέ μου δε μένει στιγμή ήσυχο. Δυστυχώς δεν παίζει ποτέ στο ρελαντί, αλλά πάντα στο κόκκινο. Ακόμη και σε στιγμές ξεγνοιασιάς και ηρεμίας, πάντα σκέφτεται τι μπορεί να υπάρχει στη στροφή ή τη γωνία που ακολουθεί. Πάντα προσπαθεί το ρημάδι να σκεφτεί τι κρύβεται πίσω από την κουρτίνα. Κι αν πολλές φορές αποδείχθηκε πως τσάμπα φτάνει στα όριά του, άλλες τόσες έχει επιβεβαιωθεί ότι ορθώς πράττει κατ'αυτόν τον τρόπο. Χαλαρά δουλεύει ακόμη και στον ύπνο μου σε αυξημένους ρυθμούς.
Δίχως το παραμικρό ψήγμα έπαρσης, θα μπορούσα να με χαρακτηρίσω ως ανήσυχο πνεύμα. Το ορθότερο θα ήταν καχύποπτο πνεύμα, αλλά για λόγους ευγενούς άμιλλας θα επιμείνω στο πρώτο. Δε δέχομαι το μαύρο, αν δε διαπιστώσω πρώτα ο ίδιος ότι είναι μαύρο. Το ίδιο ισχύει και με το άσπρο και το γκρίζο. Δεν είμαι ευκολόπιστος, και περνάω από σαράντα κύματα κάθετί που μας πλασάρουν ως δεδομένο.
Αυτό πιστεύω ότι θα έπρεπε να αποτελεί κοινή πρακτική όλων. Να μη θεωρούν κάτι σίγουρο ή σωστό μόνο και μόνο επειδή το διάβασαν σε κάποια εφημερίδα ή το είδαν στην τηλεόραση. Τα μέσα μαζικής εξημέρωσης από τέταρτη εξουσία που ήταν, σίγουρα έχουν ανέβει υψηλότερα στο βάθρο. Κάθε βράδυ δικάζουν και καταδικάζουν ανάλογα με τα διαπλεκόμενα συμφέροντά τους. Βλέπουμε κατευθυνόμενους δημοσιογραφίσκους να καλύπτουν πληθώρα θεμάτων, όπου κρίνεται τουλάχιστον ανεπαρκές το υπόβαθρό του καθενός τους. Κι όμως, έχουν άποψη για όλα. Και με ύφος χιλίων καρδιναλίων ανακοινώνουν και το πόρισμά τους στα τηλεδικεία τους.
Πλέον η κοινή γνώμη στέκεται αποχαυνωμένη μπροστά στο χαζοκούτι, παρακολουθώντας τους δήθεν λειτουργούς της δημοσιογραφίας να περνούν τη γραμμή του κάθε αφεντικού τους: εκδοτών, πολιτικών, επιχειρηματιών. Και κανείς δεν αντιδρά.
Αυτή η αποχαύνωση δεν είναι σημείο των τωρινών καιρών. Από παλιά συνέβαινε. Πολύ παλιά. Οι άνθρωποι για κάποιο λόγο βολεύονται με κάποιες καταστάσεις και δεν την ψάχνουν παραπέρα. Ίσως βολεύει αυτό. Δε δημιουργεί περαιτέρω θέματα και εντάσεις.
Αν και θεωρώ εαυτόν ανεξίθρησκο πλέον, για καιρό αναζητούσα την αλήθεια (καλό, ε;). Με αποτέλεσμα να πέσω επάνω στο "πίστευε και μη ερεύνα" της ορθόδοξης γραμματείας. Ένα απλό σημείο στίξης (κόμμα) αρκεί για να δώσει αντίθετη έννοια στη φράση. "Πίστευε και μη ερεύνα" σημαίνει ξεκάθαρα μην την ψάχνεις παρακάτω. "Πίστευε και μη, ερεύνα" συμπλέει με το "ερευνάτε τας γραφάς".
Η κάθε θρησκεία είναι γεμάτη κενά και μυστικά. Ο χριστιανισμός τα κρατά καλά φυλαγμένα. Μόλις πρόσφατα μάθαμε για το ευαγγέλιο του ιούδα ότι βρέθηκε. Βέβαια θεωρείται απόκρυφο και δεν χαίρει της ίδιας εκτίμησης και αποδοχής με τα άλλα 4 "κανονικά". Κι εννοείται ότι δεν ανακαλύφθηκε το πρωτότυπο αλλά αντίγραφό του. Ένα άλλο θέμα που έχει κρύψει καλά η καθολική εκκλησία, είναι η πραγματική πρωτόπλαστη. Και δεν αναφέρομαι στην Εύα.
Ο καλός θεούλης λοιπόν είχε φτιάξει ένα ζευγάρι από το κάθε είδος στον κήπο της εδέμ. Κι είχε φτιάξει και δυο ανθρώπους κατ'εικόνα και καθ'ομοίωση. Τους πρωτόπλαστους. Κι οι δύο φτιαγμένοι από το ίδιο χώμα, ισότιμοι. Τον αδάμ και την...λίλιθ. Η εύα προστέθηκε αρκετά αργότερα στο προσκήνιο.
Στην εδέμ λεπόν ζούσαν καιρό ευτυχισμένοι ο αδάμ με την λίλιθ. Μέχρι που μια μέρα ο έκπτωτος άγγελος (εωσφόρος) προσέγγισε την λίλιθ και της εξήγησε ότι η ερωτική πράξη δεν ήταν μόνο για αναπαραγωγή, αλλά και για ευχαρίστηση. Εκείνη προσέγγισε ανάλογα τον αδάμ και το "κακό" συνέβη. Εξοργισμένος ο θεούλης εξορίζει από την εδέμ την λίλιθ, ως υπαίτια του συμβάντος.
Στη συνέχεια η λίλιθ μπλέκει με τον διάβολο και αποκτούν απογόνους. Ο αδάμ απαρηγόρητος στρέφεται προς τον δημιουργό του και ζητά την επιστροφή της πρωτόπλαστης. Εκείνος στέλνει με τη σειρά του τρεις αγγέλους (σανσαβί, σανβί και σαμεγκελίφνα) για να την επαναφέρουν. Η λίλιθ αρνείται πεισματικά να επιστρέψει και οι άγγελοι την απειλούν ότι η άρνησή της θα έχει αποτέλεσμα να φονευθούν τα τέκνα της. Κι όντως αυτό λαμβάνει χώρα.
Από εκείνη τη στιγμή, η λίλιθ μετατρέπεται σε παιδοκτόνο. Έκτοτε είναι υπεύθυνη για όλους τους θανάτους εγκύων με αρσενικά έμβρυα, νεογέννητων και μικρών αγοριών. Γι'αυτό και για αιώνες σκάλιζαν στις κούνιες των μωρών τα ονόματα των τριών αγγέλων, για να κρατούν μακρυά την λίλιθ. Τη φόνισσα των παιδιών.
Επιστρέφοντας οι τρεις άγγελοι στην εδέμ, ενημέρωσαν τον αδαμ για τα τεκταινόμενα. Περίλυπος εκείνος, στράφηκε για ακόμη μια φορά προς τον θεό του, ζητώντας τη συνδρομή του. Για ακόμη μια φορά εισακούεται η παράκληση του αδάμ, και δημιουργείται η εύα. Όχι όμως από το χώμα που πρωτοφτιάχτηκαν οι πρωτόπλαστοι, αλλά από τον ίδιο τον αδάμ. Από τα πλευρά του συγκεκριμένα. Η εύα είναι πλέον η νέα σύντροφος του. Αλλά υποδεέστερη, όχι ισότιμη.
Αυτή η εκδοχή δένει και με το γεγονός ότι σκοτώνοντας ο κάιν τον αδελφό του, βρίσκει στη συνέχεια την λίλιθ και δημιουργούν οικογένεια. Διαιωνίζοντας έτσι το ανθρώπινο είδος. Κι έτσι συμπληρώνεται κι αυτό το κενό. Σχετικά με το πως έκανε οικογένεια ο κάιν. Βέβαια όλα αυτά υπάρχουν στις απόκρυφες γραφές των καθολικών, που τις κρατούν καλά φυλαγμένες. Όμως η πληροφορία υπάρχει. Αρκεί να ξέρει να ψάχνει κανείς.
Το ίδιο ισχύει και με τα απλά καθημερινά θέματα. Δεχόμαστε τόση πληροφόρηση, δίχως να την φιλτράρουμε όμως. Θα έπρεπε το φιλτράρισμα να γίνει αυτοσκοπός μας σ'αυτές τις εποχές που ζούμε. Διαφορετικά δεν θα μαθαίναμε ποτέ για την λίλιθ.
υγ-> όταν λέω ανεξίθρησκος, δεν εννοώ άθεος. Ειδοποιός διαφορά.
