4.1.11

2011. Ε, και;

.

Καλή χρονιά - χρόνια πολλά - μπλα μπλα μπλα...Όσο και να ευχόμαστε πάντως, δύσκολα θα εξελιχθεί έστω σε μέτρια χρονιά. Μιλάμε για τη δυσκολότερη στροφή του μνημονίου, της ύφεσης, της ανεργίας και του φόβου για το άγνωστο γενικότερα. Προσωπικά δε διαβλέπω καμία νότα αισιοδοξίας στον ορίζοντα. Τουλάχιστον να έχουμε την υγειά μας, ώστε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις που θα βρεθούν μπροστά μας. Αν και η υγεία εξαρτάται και από τις συνθήκες πολλές φορές.

Αυτές οι εορτές είναι για τα παιδάκια. Τέλος. Στολισμοί, παιχνίδια, βόλτες, χαρτζηλίκια, ταξιδάκια. Άντε και για κανα ενήλικα που μπορεί να ξεφεύγει έστω για λίγο από την πραγματικότητα. Δυνατότητα που δυστυχώς δεν κατέχω εγώ. Έτσι εκλαμβάνω την κατάσταση αυτή τη στιγμή.


Αυτές τις εορτές δεν απομακρύνθηκα από το ενδιαίτημά μου. Παρέμεινα στο κλείνον άστυ. Προσπάθησα πάντως να κάνω πράγματα που δεν είχα ξανακάνει, ή που είχα καιρό να κάνω. Ασχολήθηκα και λίγο με τον εαυτό μου. Το είχα ανάγκη αυτό. Με είχα παραμελήσει αρκετά. Μετά από καιρό, νιώθω σαν να έχω ξαναβρεί κάπως τις ισορροπίες μου. Τα έβαλα κάτω και βρήκα απαντήσεις. Κι αυτό αποτελεί εφόδιο για το μέλλον.

Τα μικρά πέρασαν πολύ καλά. Με τους δυο γονείς συνέχεια δίπλα τους, δε σταμάτησαν να γεμίζουν χαρές και εμπειρίες. Από κοντά κι οι παππούδες-γιαγιάδες, θείοι-θείες και ξαδέρφη. Μοναδική παραφωνία ότι κέρδισα το φλουρί. Γεγονός που συνήθως αποδεικνύεται δυσοίωνο. Λειτουργεί ανάποδα δηλαδή.

Ως προληπτικός άνθρωπος, με την αλλαγή του χρόνου έχω το γούρι μου. Γούρι που φροντίζω να ακολουθώ κάθε χρόνο για να κυμανθεί καλά η χρονιά. Αυτό το γούρι μου για το νέο έτος είναι μια ταινία. Μια ταινία που φροντίζω πάντα να τη βλέπω την ώρα που προβάλλεται στην τιβί, και όχι κονσέρβα. Μια ταινία εορταστική, που όμως με αφορά και ολίγον.

Πρόκειται για το Scrooged. Ή Ελληνιστί "Πάρτι Φαντασμάτων". Παραγωγή του 1988, μια μετασκευή της γνωστής νουβέλας "Χριστουγεννιάτικη Ιστορία" (1843) του Καρόλου Ντίκενς. Κλασσική αμερικανιά, με τον Bill Murray στην καλύτερη ερμηνεία της ζωής του κατ'εμέ. Εν ολίγοις η ταινία έχει ως εξής:

"Ο Φρανκ Κρος είναι παραγωγός της τηλεόρασης. Αδίστακτος, κακιασμένος και με "φουσκωμένο" Εγώ, ποδοπατεί τους πάντες και τα πάντα προκειμένου να κάνει την δουλειά του και να έχει την ησυχία του. Φυσικά, το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν τον αγγίζει και τα Χριστούγεννα είναι γι' αυτόν άλλη μια βαρετή υπόθεση. Την παραμονή της μεγάλης γιορτής τρία φαντάσματα αποφασίζουν να τον επισκεφτούν και να ξυπνήσουν από το λήθαργο τα αγνά συναισθήματα που ο Φρανκ αποφάσισε να κρύψει βαθιά μέσα του."

Στην ταινιούλα τέλος καλό-όλα καλά. Χάππυ εντ κι έτσι. Κι όμως, ενώ τη βλέπω κάθε χρόνο και έχω μάθει απ'έξω όλους τους διαλόγους, πάντα καταφέρνει να με ταρακουνήσει. Για λίγο βέβαια, αλλά τα καταφέρνει. Από τα μέσα Δεκέμβρη αρχίζω να ψάχνω το πρόγραμμα του star που την προβάλλει, μην τυχόν και τη χάσω, και μαζί μ'αυτήν χαθεί και το γούρι της νέας χρονιάς.


Εφέτος δεν την έβρισκα πουθενά στο πρόγραμμα. Κι ειδικότερα στις 26/12 που συνήθως τη δείχνει το κανάλι. Άφαντη λέμε, λες και την κατάπιε η τηλεοπτική μαύρη τρύπα. Τον αρχικό πανικό τον διαδέχτηκε η απογοήτευση. Και κυρίως η σκέψη ότι η χρονιά αρχίζει με τον χειρότερο οιωνό. Κι όμως, κάθε μέρα έβλεπα το πρόγραμμα του καναλιού, μπας και άλλαξε κάτι την τελευταία στιγμή. Είπαμε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Αλλά πεθαίνει κι αυτή τελικά.

Έχοντας πάρει απόφαση ότι είτε το κανάλι δεν θα την δείξει, είτε ότι μπορεί και να έχασα την προβολή της (χλωμό), ετοιμάστηκα να αντιμετωπίσω τα δεινά που θα προκαλούσε η μη παρακολούθησή της εκ μέρους μου. Μέχρι και να τη δω από τον σκληρό δίσκο μου ήμουν έτοιμος, προκειμένου να εξευμενίσω τα πνεύματα και να είναι επιεική απέναντί μου.

Και τότε συνέβη! Την περασμένη Κυριακή (02/01), την ώρα που καθόμουν για να γεμίσω το αδηφάγο κοιλίδι μου, κάνοντας ζάπινγκ (σικ) έβαλα αντ1. Και μπροστά μου άρχισε να εκτυλίσσεται η γνωστή ιστορία της αγαπημένης μου εορτοχριστουγεννιάτικης ταινίας. Ρίγη συγκίνησης, ενθουσιασμού και ανακούφισης άρχισαν να με πλημμυρίζουν. Τελικά η χρονιά δεν θα θεωρούνταν από την αρχή ξεγραμμένη. Την ύστατη στιγμή συντελέστηκε ένα μικρό θαύμα. Από αυτά που κρατάνε ζεστή την πίστη. Χα χα χα...


Ως φαίνεται τα δικαιώματα της ταινίας πέρασαν στο κανάλι του Αμαρουσίου. Ενδεχόμενο που δε μου πέρασε καν από το μυαλό, μια και για χρόνια το έδειχνε το star. Πλέον θα είμαι υποψιασμένος και θα ψάχνω όλα τα κανάλια. Μέχρι και τις τηλεαγορές. Εξονυχιστικός έλεγχος των εορταστικών προγραμμάτων όλων μέχρι να βρεθεί. Προσέχουμε για να έχουμε.

Έχοντας πράξει το καθήκον μου, ανανεώθηκε το ραντεβού με τον Lumpy για τα Xmas '11. Μακάρι όλα να βαίνουν καλώς ως τότε και οι Κασσάνδρες να διαψευστούν.